माणूस
पाप नको अन पुण्य नको
नैतिकतेचे हिशेब नको....
माणुसकीचे नाते हवे पण
देवपणाचे ओझे नको...
उपास नको अन जप नको
पोथ्यापुराणांचा त्रास नको
घास मिळो पोटापूरता...
सहस्त्र भोजनाचा थाट नको..
अस्तिकतेचे ढोंग नको
अन भक्तीचे सोंग नको
देव असुद्या घरापूरता..
रस्त्यावरती बोंब नको...
जात नको की पंथ नको
अन धर्माचा माज नको
माणूस राखावा माणसातला
मनी सैतानाला जागा नको...
दर्प नको की गर्व नको
मद नको की मत्सर नको
प्रेम करावे प्रेमाचसाठी
प्रेमाला कसले बंध नको...
-प्रशांत शेलटकर
नसशील ग तू लाखात देखणी
पण तूच माझी शुक्राची चांदणी
नसतील ग तुझे केस रेशमी
पण चुकार बट करते जखमी
नसेल ग तुझा चेहरा गुलाबी
पण सखे ग तुझे नैन शराबी
नसेल सखे तुझा ग थाट श्रीमंती
पण सखे मी श्रीमंत तुझ्या संगती
प्रशांत शेलटकर
भाग मिल्खा भाग
एका आवेगाच्या क्षणी...
सुरू होते एक जीवघेणी शर्यत....
योनीच्या अंधारवाटेवर...
अगणित अनंत स्पर्मची...
शर्यत..बेफाम...जीवघेणी.... इथे प्रत्येकालाच घ्यायचाय वेध अज्ञात बीजांडाचा...
स्पर्मचा जथा चाललाय..
एकमेकांना तुडवत...
एकमेकांना लाथाडत
रोमारोमात एकच जयघोष
भाग मिल्खा भाग.....
अखेर फतेह होते एकाची
बाकीच्यांचा होतो कचरा..
जन्मसोहळा लाभे एकाला
बाकीच्यांचा होतो निचरा...
अन जन्मानंतरही ...
तेच अखंड धावणे आहे
अगदी तसेच बेफाम..जीवघेणे
फक्त इथे प्रत्येकाचे ...
बीजांड वेगळे आहे..
कुणाचे सत्ता आहे...
कुणाचे संपत्ती आहे...
जणू इथे प्रत्येकाच्या
डीएनए मध्ये
फ़क्त आणि फक्त..
धावणेच आहे..
-प्रशांत शेलटकर
-२३/०१/२०१८
अजुनी नाही सरली रात्र, सखे तू जाऊ नको
अजुनी सखे अतृप्त गात्र, सखे तू जाऊ नको
हे श्वास माळले मी ,
श्वासात ग तुझ्या
गंध त्याचा चोरू नको
अजुनी सखे अतृप्त गात्र ,सखे तू जाऊ नको
अजूनी गंधकोषी सुगंध ,
गंध तू चोरू नको
अजुनी सखे अतृप्त गात्र ,सखे तू जाऊ नको
अजून आवेग सरला कुठे ,
उसासे तू सोडू नको
अजुनी सखे अतृप्त गात्र, सखे तू जाऊ नको
अजून चंद्र माथ्यावर,
चांदणमिठी तू सोडू नको
अजुनी सखे अतृप्त गात्र ,सखे तू जाऊ नको
--प्रशांत शेलटकर
21 जानेवारी 2016
नाही बोललात गोड तरी
निदान खरं खरं बोला....
आणि रस्त्यात जर भेटलात कधी तर...
निदान ओळख तरी दाखवा
मेसेज छान असतात तुमचे
यात काहीच नाही वाद....
पण घडू दे ना कधीतरी
मनाशी मनाचा संवाद...
मान्य आहे तुमचे मेसेज
असतात खासम खास
पण खरं सांगा जरबेऱ्याला
येतो का मोगऱ्याचा सुवास
एक दिवस नव्हे वर्षभर
गोड आणि गोडच बोलू...
तिळगुळाचा स्निग्ध गोडवा
आपल्या नात्यामध्ये आणू....
-प्रशांत शेलटकर
14/01/2018
खरं सांग प्रिये,
प्रेम म्हणजे आणखी काय असतं !
तुझ्या-माझ्यातल्या नात्याला,
आणखी काय वेगळं नाव असतं!
तू आठवतेस , प्राजक्त फुलताना
तू आठवतेस, झुल्यावर झुलताना
खरं सांग प्रिये,
फुलणं म्हणजे वेगळं काय असतं!
आणि झुलणं तरी काय वेगळं असतं
तुझ्या-माझ्यातल्या नात्याला
आणखी वेगळं काय नाव असतं
तूला पहातो धुंद शुक्रता-यात मी
तुझ्यासवे वाहतो मंद वा-यात मी
खरं सांग प्रिये,
हे धुंदावणं काय वेगळं असतं
हे वहाणं तरी काय वेगळं असतं
तुझ्या-माझ्यातल्या नात्याला
आणखी काय वेगळं नाव असतं
---प्रशांत शेलटकर
०६/०१/२०१६
रात्र ९.००
तुझं हसणं... तुझं रुसणं
तुझं ते लाडिक बोलणं...
अजून लख्ख आठवतं
तुझं माझ्याशी भांडणं..
माझ्यावर हक्क दाखवणं...
अजून लख्ख आठवतं
तुझं ते चोरून बघणं
माझ्या नजरेत हरवून जाणं
अजून लख्ख आठवतं
तुझा तो ओझरता स्पर्श..
तुझा तो निःशब्द हर्ष
अजून लख्ख आठवतं
तुझी ती बेफाम मिठी
आणि भरून आलेली दिठी
अजून लख्ख आठवतं...
तूझं ते लाडिक पिलू म्हणणं
कधी पागल म्हणणं...
अजून लख्ख आठवतं....
अजून सार लख्ख आठवतं
म्हणूनच जगणं मुश्किल होत..
खरच तुझ्याशिवाय जगणं
मरणाचा अनुभव देत...
मरणाचा अनुभव देतं..
-प्रशांत शेलटकर
04-01-2018
खरंच काय असतं प्रेम
दोघांचा एक श्वास असत प्रेम
दोघांचा एक ध्यास असतं प्रेम
खरंच काय असतं प्रेम
अंतरातला नाद असतं प्रेम
सादाला प्रतिसाद असतं प्रेम
खरंच काय असतं प्रेम
देवकीचा अतृप्त पान्हा असतं प्रेम
यशोदेचा नटखट कान्हा असतं प्रेम
खरंच काय असतं प्रेम
तलवारीची धार असतं प्रेम
काळजातली कट्यार असतं प्रेम
खरंच काय असतं प्रेम
तुझ्या सुखात सूख बघणं असतं प्रेम
तुझ्यासाठी माझं समर्पण असतं प्रेम
....प्रशांत शेलटकर
प्रेम म्हणजे प्रेम म्हणजे …प्रेम असते
तुमचे आमचे मात्र कधीच सेम नसते
प्रेम म्हणजे एक गाव असतं
मैत्रीच्या पल्याड वसलेलं
प्रेम म्हणजे एक नाव असतं
काळजावर कोरलेलं …
प्रेम म्हणजे अंतरातलं अत्तर असतं
दोन मनात दरवळणार …
प्रेम म्हणजे एक मोरपीस असतं
स्मृतींच्या स्मरणिकेत जपलेलं
प्रेम म्हणजे तीच रुसण असतं
खोट खोट तरीही जीवघेण
प्रेम म्हणजे केवळ तिचच असण असतं
हव हवस आणि लोभसवाण
प्रेम म्हणजे एका छत्रीत भिजण असतं
तरीही उगाच लाजण असत
प्रेम म्हणजे अगदी जवळ असलो तरीही
अजून जवळ येण असत
-----प्रशांत शेलटकर
तुझ्या संगतीने सखे
जीवन हे रंगीत झाले
हरवलेल्या सुरांचे ग
एक सुरेल संगीत झाले
बोलतेस कुठे तू ग
जणू सतार झंकारते
हसतेस कुठे तू ग
जणू चांदणे पेरीत जाते
काळोखाच्या वेलीला ग
चांदण्याचे फुल आले..
हरवलेल्या सुरांचे ग
एक सुरेल संगीत झाले
डोळ्यात वाचली ग तुझ्या
कविता माझी दिवाणी
ओठावर राहिली ग तुझ्या
माझ्या प्रीतीची निशाणी
ओठानींच ओठांना ग
कसे बंदी केले..
हरवलेल्या सुरांचे ग
एक सुरेल संगीत झाले...
-प्रशांत शेलटकर
