ज्या गावाला जायचंच नाही
त्याचा पत्ता विचारुच नये...
जे नातं तोडायचंच आहे
ते कधी जोडूच नये...
दूर जर जायचेच आहे..
तर जवळ कधी येऊच नये..
विझवयाचीच असेल ज्योत जर
ज्योतीला ओंजळ धरूच नये...
सोडायचीच असेल साथ जर
उगाच हात धरु नये.
आणि एकदा धरला हात तर
शेवटपर्यंत सोडूच नये...
बोलायचंच नसेल कुणाशी
तर नजरेनंही बोलूच नये...
कितीही रडलो आतून तरी
डोळ्यात पाणी आणू नये...
डोळे भरले आपले तरी
एक मात्र होऊ नये....
पाणी तिच्या डोळ्यात
देवा कधी येऊच नये...
-प्रशांत शेलटकर
सरत्या वर्षाला निरोप देताना..
आयुष्य म्हणजे जन्म आणि मृत्यू या दोन क्षणांमधली अखंड धडपड...मग ही धडपड आनंदमय का करू नये...देव आपल्याला वर्ष नावाचं गुलाबाचं फूल देतो...आता गुलाब म्हटले की काटे असायचेच...काट्याशिवाय गुलाब असतं का?..तसेच सरत्या वर्षात काही आठवणी गोड तर काही कडू असणारच...दोन्ही स्विकारायला हवं...नाती जपायला हवीत..
नातं कोणतेही असो,नातं तुटणं हे वेदना देणारं असतं...
नाती तुटतात कारण आपण एखाद्याच वागणं चूक आहे की बरोबर एवढच पाहतो...ते नैसर्गिक आहे का ते पहात नाही...नातं कस जपायचं हे उमजलं की आयुष्य म्हणजे सुंदर प्रवास वाटतो...
सरत्या वर्षाला निरोप देताना आणि नवीन वर्ष उगवतीच्या क्षितीजावर दस्तक देताना एक संकल्प जरूर करुया...
"एकमेकांना जपुया"
बस्स इतकच....बोलायच होत
....प्रशांत शेलटकर
