वदली मम जाया..
बहुत केली व्यंजने मी
उठा ना हो खाया..
ऐकोनी ते शब्द प्रेमळ
मी अचंबित झालो
फेकून देऊन पांघरुणाते
मी ताडकन उठलो
करून वेगे दंतधावन
मी वेगे तयार झालो
पटकन जाऊन पाटावर
मी खाया बसलो..
अन वेगे मुख
चष्मा.... मित्रा तुझा चष्मा मला दे पाहीन ना जग मी तुझ्या नजरेतून..पण क्षणभरच पण तू ही हे जग बघ ना स्वच्छ नितळ नजरेने चष्म्याशिवाय...... हे च...
No comments:
Post a Comment