अध्यात्म आणि कापुसकोंड्याची गोष्ट..

मी म्हणजे "अमुक तमुक नव्हे.".माझं बारसं होण्यापूर्वी मी "अमुक तमुक " नव्हतो..माझ्या आई वडिलांनी माझ्या देहाला व्यावहारिक सोयीसाठी मला "अमुक तमुक " हे नाव दिलंय..माझे शारीरिक व्यवहार आणि मनोव्यापार चालवणारी जी माझ्यात अंतर्भूत ऊर्जा आहे ना खरं तर ती ऊर्जा म्हणजे मी आहे..

   "...ज्या अर्थी विजेचा दिवा लागतोय त्या अर्थी उर्जेचे अस्तित्व आहे..ज्याअर्थी माझे मानसिक आणि शारीरिक व्यवहार होत आहेत त्याअर्थी उर्जेचे अस्तित्व माझ्यात आहे..ज्या क्षणी ऊर्जा निघून जाईल त्या क्षणी लोक म्हणतील हा मेला..

    प्रश्न असे की,

   १. ही ऊर्जा येते कुठुन? आणि जाते कुठे?

   २. ती का येते? आणि का जाते?

    ३. ती स्वयंप्रेरणेने येत असेल तर तिला ऊर्जा का म्हणायच ? घरातील ट्यूब लाईट जेव्हा प्रकाशित होते तेव्हा वीज स्वयंप्रेरणेने ट्यूब प्रकाशित करत नाही. तिला स्विच ऑन स्विच ऑफ करणारे कोणीतरी असतेच.तसे आपल्या शरीरातील  उर्जेचे स्विच ऑन आणि स्विच ऑफ करणारे कोणी असेल का?

   ४..की हे सगळे ऑटोमोडवर चालू आहे? मग याची सुरुवात कुठून झाली?

   ५. ज्ञानेश्वर म्हणतात की हे विश्व स्वसंवेद्य आहे..म्हणजे स्वतःपासून स्फूर्ती घेऊन स्वतःच निर्माण झालेले..गणितात माहीत नसलेल्या उत्तराला एक्स मानलं जातं..तसंच माउलींनी स्वसंवेद्य एक्स सारख वापरलं तर नसेल?

  ६ जितक खोल जावं तितका तळ लांब जावा हीच मानवी विचार करण्याच्या मितीची मर्यादा असेल का? की जसा मेंदू उत्क्रांत होत जाईल तसे उलगडत जाईल..???

हे आणि अनेक असंख्य प्रश्न..प्रश्नात उत्तर आणि उत्तरात परत प्रश्न..

 ....म्हणजे स्व चा शोध ही कापुसकोंड्याची गोष्ट तर ठरत नाही ना?

-© प्रशांत