हे काय भलतेच..

आरशासमोर उभा मी
चक्क तू माझ्या जागी
कसले हे भास म्हणावे
प्रीत का उमलते मनी

हे वय नव्हेच प्रेमाचे
सांगतो मनाला पुन्हा पुन्हा
तरी का घडतो नकळे
प्रमाद हा पुन्हा पुन्हा

नावाचा तुझ्या, मनी रुजवा
नकळे कधी अवचित झाला
मन हे कानात सांगते माझ्या
ऋतू प्रेमाचा आला रे आला

चाललीस काट्यातून खूप तू
चाल आता माझ्या पावलांनी
अबोल गेली जिंदगी तुझी
बोल आता ग माझ्या स्वरांनी

न स्वप्न माझे भलतेच काही
नको लावूस अंदाज वेगळे
ठेवून लक्ष्य भलतेच काही
न करतो मी कौतुक सोहळे

आजवर नाहीच कळले मला
मी का उगाच मोहरून येतो
बोलताना तुझ्या सवे ग
शब्द शब्द कविता  होतो

सूर लागता लागता भैरवीचे
का सर्व अवचित थांबले..
वाटते मैफिल कुठे सुरू झाली?
तानपुरे तर आत्ताच लागले..

असलीस जरी तू  दूर देशी
खंत त्याची मुळीच नाही
प्रेम अनुपम तुझ्यावरती ग
बस्स नको मला दुसरे काही..

- प्रशांत शेलटकर ❤️

8600583846