सारे प्रवासी घडीचे...
मजल दरमजल करीत
बस अशी चालली
कधी वळणे अवघड
कधी निवांत चालली
सारे प्रवासी घडीचे
मुक्काम सर्व ठरलेले
तिकीट काढले तेव्हाच
थांबे तेव्हांच ठरलेले
शीणलेले प्रवासी देती
जांभई ती कंटाळलेली
कुणी उभे कुणी बसलेले
तरी मंडळी कावलेली
कुणी बसलेले निवांत
तरी ते वैतागलेले
कुणी उभेच तरीही
शिळ घालीत राहिलेले
पण मी उभाच कधीचा
शोधतो बसण्यास जागा
उभ्या उभ्याच करतो मी
किती तो मनात त्रागा
सगळा प्रवास उभ्यानेच
शेवटी विंडो मिळाली
अन तेव्हा कळले मला
बस स्थानकात शिरली
आता उतरण्याचीच घाई
घ्या रे वळकटी आपली
संपला प्रवासच सगळा
आता कसली ती नवलाई
टाकून एक सुस्कारा
आता इंजिन बंद होईल
उतरून जातील सारे
मग सर्व शांत होईल
निमून कोलाहल सारा
मी आता मौनात गेलो
जन्म-मरण नकोच आता
मी शून्यात गेलो...
-प्रशांत शशिकांत शेलटकर
8600583846
No comments:
Post a Comment