ही माझी शंभरावी कविता,
शतक झाल्यावर जसा फलंदाजाला आनन्द होतो तसा मलाही झालाय..
गेले दोन वर्षे मी व्यक्त होतोय..जसं जमेल तसं..
मी फार चांगले लिहितो अस नाही...पण जे लिहितो ते मनाच्या तळापासून आलेलं असत हे नक्की..
मला आपल्या ग्रुपमधून खूप सकारात्मक प्रतिसाद मिळतोय...माझ्या दोन कविता काही जणांनी स्वतःच्या नावावर प्रकाशित केल्या..सुरुवातीला थोडं वाईट वाटलं ,किंचित रागही आला पण एकाअर्थाने ती माझ्या कवितेला मिळालेली दाद होती अस मी समजतो..
धन्यवाद 🙏🙏
सजणी
डोळ्यात तुझ्यासाठी
लविल्या सांजवाती
कधी येशील परतुनी
सजणे माझ्यासाठी
क्षणक्षण सुना वाटे
जीव ना कशात गमे
कासावीस जीव होई
सजणे तुझ्याच साठी
मज तुझ्यासवेच्या
आठवती लाघववेळा
लागल्या जीवास कळा
सजणे तुझ्याच साठी
नाते तुझे नि माझे
कधीच ना कुणा कळले
मन वेडे गुंतत गेले
सजणे तुझ्याचसाठी
असशील जिथे तू
सजणे सुखी रहा तू
देवास मागतो मागणे
सजणे तुझ्याच साठी
-प्रशांत शशिकांत शेलटकर
8600583846
No comments:
Post a Comment