ये ना...
देहाच्या हिंदोळ्यावर
वासना झुलतात मनसोक्त
वर वर सगळी संयम समाधी
आत निनादते कामसूक्त
या पेशींना कसे आवरू
जन्म जन्माच्या या भुकेल्या
स्वप्नातच कोमेजून गेल्या
वासनांच्या कोमल कळ्या
अजून सुरू नाही मैफल
अजून सा कुठे लागला
तन जागेवर मन समेवर
चंद्र एकला मातला मातला
मिठीत रिक्त होण्या तुझ्या
पेशी पेशी आतुर झाल्या
घे ना सामावून खोल मला
लाख सतारी आत वाजल्या
अनावृत्त नाजूक देहास तुझ्या
का शाल लाजेची पांघरते
नजरबंदी करून माझीच
तू का उगा नजर चोरते
नको नको म्हणतेस खरी
हवेहवेसे तुला वाटते खरे
उन्हात बसलो जरी सदैव
चांदण्यात रमणे बरे
ये एकदा जवळ अशी तू
तोड लाजेचे सर्व पहारे..
गात्रात भरून घे ऊब जराशी
विझण्या अगोदर देह निखारे
-@शांत ☺️
