शिशिर...
अबोल झाली कविता
रुसून गेले शब्द...
सुकून गेला बहर
अन झाड झाले स्तब्ध..
किती आर्जवे करावी
कविता रुसून आहे
ठेऊन कागद कोरा
कवी हिरमुसून आहे..
हा कहर शिशिराचा
लेखणीत का उतरला
मनभावन वसंत माझा
का आतल्या आत थिजला
मनविण्या कविते तुला
मी व्यर्थ सायास केले
तुझ्याविना कविते,
हे लिहिणे निरर्थ झाले
बोलशील जेव्हा तू
सुटेल सारा गुंता..
सुचेल का तुझ्याविना
मज हीच एक चिंता
तू बोल सखे काही
मज एक शब्द पुरेसा
तुझ्या एका शब्दाचाही
मी करेन बघ जलसा..
-प्रशांत शेलटकर
8600583846
No comments:
Post a Comment