मिळशार आणि निरभ्र...
ढगांचा मागमूस नाही
चांदण्यांची आस नाही...
सगळं कसं मोकळं मोकळं
सगळीकदे कस निळं निळं
निळ्याच्या पलीकडे निळं
त्याच्याही पलीकडे निळं
सगळेच रंग विरून गेलेत
अवघाची रंग एकची झालाय
निळा ,निळा आणि निळाच
ही संमोहन करणारी निळाई
याला विठाई म्हणू की कृष्णाई
याला निळाइकडे पाहता पाहता
मी निळाच होत जातोय..
त्या निळाईत माझा विलय होतोय
No comments:
Post a Comment