जिवंत आहेस तोपर्यंत
असं बेफाम जगून घे...
पाहता येईल तेवढं जग
जमेल तसं पाहून घे..
जिथे मिळेल जसं मिळेल
तसं सारं वाचून घे...
पुस्तकंच कशाला हवीत वेड्या
माणसंही वाचून घे...
थकतील उद्या पाय रे
जमेल तसं चालून घे
कधीतरी पायाला पण
थोडी माती लागू दे....
मी आणि माझंच जग
बाजूला थोडं ठेऊन दे
कधीतरी स्वतःला रे
जगाशी या जोडून घे....
किती रोखशील स्वतःला
कधी मुक्तपणे रडून घे...
इस्त्री मोडून कधी चेहऱ्याची
मस्त मस्त कधी हसून घे...
आला श्वास गेला श्वास
हिशेब त्याचा सोडून दे
काळोख्या आयुष्याला
चांदण्याचाच रे ध्यास दे
-प्रशांत शशिकांत शेलटकर 8600583846/20/10/18
No comments:
Post a Comment