जीवखडा

जीवखडा..

एके रात्री मेलाच तो

सकाळीच कन्फर्म झाले

आणि संध्याकाळी स्मशानात

प्रेत त्याचे जळले..

कवटी फुटली तसे

लोक घरी गेले

जीवखडा बनून त्याचे

भूत दारात बसले

येणारे येत होते

जाणारे जात होते

जीवखड्यावरचे भूत

दारात शांत बसले होतें

नसलेल्या कानांनी

ऐकत होता तो आक्रोश

रडता रडता पडत होती

बायको त्याची बेहोष

हौशे, गवशे, नवशे

सगळेच येत होते

थोडेच जण रडत होते

बाकीचे नाटक करत होते

जगताना पटली नाही

ती मेल्यावर पटली

ढोंगीपणाची खात्री

जळल्यावर कळली

बारावे झाले तसे

त्याने केले प्रस्थान

आता थेट वर्षश्राद्धाला

त्याने केला नक्की प्लँन

वर्षांनंतर आला तो

परत आपल्या घरी

हसत खेळत बागडत

होती मंडळी सारी

गेट टू गेदर करायलाच

जमले सारे गणगोत

भिंतीवर त्याचा फोटो

तेवत होती मंद ज्योत

सगळ्या गोतावळ्यात

ती मात्र एकटी होती

नजर चुकवून सर्वांची

पदराने डोळे पुसत होती

जाण्याने त्याच्या 

एकच माणूस दुःखी होता

बाकी सगळा काफ़िला

आनंदाने डुलत होता

कोण नसत कोणाचे

फक्त जोडीदार आपला असतो 

आपल्या अकाली जाण्याने

त्यालाच फरक पडणार असतो

- प्रशांत