पायवाट मळलेली मी कधीच सोडली आहे
आता जी चालतो तीच माझी पायवाट आहे
पाय काट्यांत आहे जिथे चालतो मी तिथे
तरी नक्षी त्या काट्यांचीच रेखीत आहे...
मी कधीच सोडला आहे उत्तरांचा किनारा
समुद्र प्रश्नांचा अथांग , मी पार करतो आहे...
कशास असाव्या होकाराच्या संकेतखुणा
सारे नकार मी स्वीकारतच चाललो आहे...
नको सोबतीला ,उबदार गर्दी माणसांची
असा एकटा मस्त मी ,छान चालतोच आहे...
-प्रशांत शेलटकर
8600583846
No comments:
Post a Comment