यौवने...

तुझ्या उत्तान देहाचे

मी काय करू सखे

हर घडी भासते तुझे

रूप हे अनोखे अनोखे

हे चुंबन म्हणून की

ठिणग्या हव्याहव्याशा

पेशीत रुतल्या माझ्या

ताना तुझ्या हव्याहव्याशा

हे आरोह अवरोह विजेचे

कल्लोळतात देहात माझ्या

वणव्यातही का फुलतात सखे

सांग ना ह्या कळ्या ताज्या

बघ अधीर झाले उरुगेंद हे

व्हावयास त्वरेने मोकळे

मर्दता लाभे सुख इतुके की

फिके पडती अन्य सुखसोहळे

अरे इथे तृप्ती कोणास हवी

अतृप्त राहू दे तुला मला..

रुतले माझे तारुण्य तुझ्यात

इतक्यात घाई कशाला...

 टंच भरले तारुण्यघट तुझे

मनसोक्त प्राशू दे ग यौवने

कटी प्रदेशी चालू दे अविरत

परम सुखाची आवर्तने..

क्षण समाधीचा उत्तुंग गहिरा

इतक्यात मी घेणार नाही

तू थाम्ब म्हणे पर्यन्त सखे

मी मुळीच थाम्बणार नाही

ओठ तुझे हे किंचित उघडे

डोळे तृप्तीत झाकोळले.

देहाच्या हिंदोळ्यावर तुझ्या

मन माझे घेते अखंड झुले..

दाद तुझी घालते समिधा

पेटत्या अखंड देहधुनीत

अन तृप्तीचा मादक संदेश

पोहोचतो तुझ्या पेशींपेशीत

असू दे मिठी तशीच घट्ट

जरी भैरवी उंबऱ्यावर

शेवटचा अंतरा राहिला ग

एकदम येऊ समेवर...

ही पहाट तृप्त झाली

सैलावून मिठी जराशी

तृप्त श्वासात तुझ्या

नीज आली सखे जराशी

-प्रशांत.☺️