Ad

Tuesday 24 March 2020

रात्र फार दूर नाही

रात्र फार दूर नाही....

मी शोधले स्वतःला...
पण मी मला मिळालो नाही
गुंतलो मी व्यापात इतक्या
माझ्यातच मी गुंतलो नाही

समजून घेतले जगाला
मज कुणी समजून घेतले नाही
समजून उमजूनही कोणी
मला जवळ घेतले नाही...

कसली अस्मिता अन
कसला तो स्वाभिमान
मी पेटलो सरणावर
रडण्यास कोणी उरले नाही

वासनेचे डंख सारे
काळजात असे रुतले
पण पंख पसरून कुणी
मज कुशीत घेतले नाही

भिजल्या घरट्याच्या दाराशी
कित्येक कावळे भिजून मेले
परी एकाही चिमणीने
साले दार उघडले नाही....

सजवुनी मस्त दुःखाला
मी विकण्यास असे ठेवले
पण गिऱ्हाईक एक पैशाचे
अजिबात फिरकले नाही...

खेळ केला डोंबाऱ्याचा
जमुरे फक्त नाच नाचला
अन रुमाल फिरला गर्दीत
पण चिल्लर जमली नाही

आता फाटक्या जिंदगीला
मी कडेवर घेतले आहे....
सूर्य ढळला क्षितिजावर
रात्र फार दूर नाही....

-प्रशांत श शेलटकर
 8609583846

Monday 9 March 2020

चुकीला माफी आहे

चुकीलां माफी आहे...

का चुकलो? कुठे चुकलो?
कसा चुकलो? केव्हा चुकलो?
व्यर्थ असतात सगळे  प्रश्न
चुकीला माफी नसते का?
हाच असतो मोठा गहन प्रश्न...
 

आयुष्य अचूक असायला
ते काही गणित नाही..
आयुष्याच्या प्रश्नपत्रिकेत
माफीचा ऑप्शनच नाही?
ज्याला उत्तर नसतंच कधी
असा केवळ एकच प्रश्न
चुकीला माफी नसते का?
हाच असतो मोठा गहन प्रश्न...

देव नसतो माणूस म्हणून
तो माणसाचा जन्म घेतो
वासनांच्या फेऱ्यात मग
त्याचा जीव घुसमटत जातो
सगळं काही गमावल्यावर
आता उरतो एकच प्रश्न
चुकीला माफी नसते का?
हाच असतो मोठा गहन प्रश्न...

किती वेळा बरोबर होतास
त्याला काहीच अर्थ नाही
एकदा चुकलास ना तू
मग चुकीला माफीच नाही
करू नकोस जगाला 
तेच तेच व्यर्थ प्रश्न
चुकीला माफी नसते का?
हाच मोठा गहन प्रश्न...

वध स्तंभावर टांगले त्याला
अन खिळे ठोकले पायात
तरी क्षमा कर देवा यांना
येशु म्हणाला मनात,
जन्मत का नाही पुनः येशू
विचारू नको तू व्यर्थ प्रश्न
चुकीला माफी नसते का?
हाच एक  मोठा गहन प्रश्न

आता एक काम कर
स्वतःच स्वतःला माफ कर
जेव्हा कधी चुकतील दुसरे
येशूची  फक्त आठवण कर..
मग छळणार नाही कधी तुला
तेच तेच आदिम प्रश्न
माफ कर तू दुसऱ्यांना
बाकी ज्याचा त्याचा प्रश्न

-प्रशांत शेलटकर
 8600583846

Tuesday 3 March 2020

प्रस्थान

प्रस्थान..


शेर इथला संपला,
आता विझत विझत चाललो
दुःख बांधून कनवटीला
मी हसत हसत चाललो.....

जे आपले म्हणालो
ते बिलंदर निघाले,
अश्रू गहाण ठेवले त्यांनी
मज पुरते लुटून नेले
मीच माझ्या सुखाला
वेस दाखवून आलो..
दुःख बांधून कनवटीला
मी हसत हसत चाललो.....

जे जगलो कसेतरी
आयुष्य त्या म्हणावे लागले
ठिगळ लावलेल्या जिंदगीला
भरजरी म्हणावे लागले...
आवरून आयुष्याला
मी कधीच पांथस्थ झालो
दुःख बांधून कनवटीला
मी हसत हसत चाललो.....


जे लाभले क्षणभर,
त्यास प्रेम म्हणावे लागले
जे सोसले मणभर
त्यास प्राक्तन म्हणावे लागले
जे लाभले क्षणभर
त्यात धन्य धन्य झालो
दुःख बांधून कनवटीला
मी हसत हसत चाललो.....

आता न उरली आशा
कुणाच्या कौतुकाची
ना पर्वा  आता उरली
कुणा निंदकाची,
देणे सर्व आयुष्याचे 
मी फेडीत चाललो
दुःख बांधून कनवटीला
मी हसत हसत चाललो.....

शेर इथला संपला,
आता विझत विझत चाललो
दुःख बांधून कनवटीला
मी हसत हसत चाललो.....

-प्रशांत शेलटकर
 8600583846

स्क्रिप्टेड लाईफ...

स्क्रिप्टेड लाईफ...     कधी निवांत क्षणी मागे वळून पाहिलं तर कळतं.. की काही माणसं आपल्या आयुष्यात का आली आणि का निघून गेली याची काही टोटल ला...