अथांग..आणि अनंत

अथांग आणि अनंत..

...माणसाच्या मनाचा थांग लागत नाही हेच खरे..कधी तरी आयुष्याला यु टर्न मिळतो..आणि आपल्याच माणसाचे वेगळे रंग आणि रूप समोर येते...तेव्हा मूल्यांवरचा विश्वास उडतो..श्रद्धा डळमळीत होते.. शब्दांनी सजवलेले भावविश्व बघता बघता पाचोळ्यागत उडून जाते..उघडे नागडे वास्तव झगझगीतपणे समोर येते..सगळी गृहीते धडाधड कोसळून पडतात..देव निरर्थक आणि दैव हेच वास्तव पुन्हा पुन्हा  अधोरेखित होते..सगळ्याच अनुत्तरित प्रश्नांची उत्तरे नशिबाच्या पुस्तकात सापडतात ..ते पुस्तक उघडलं की थोडा सुकून मिळतो..हसण्याचा अभिनय करावा लागतो..पण इलाज नाही  सगळे अभिनयच करतात  नाहीतरी..

       गरजा पूर्ण करण्याचे म्युच्युअल अंडरस्टँडिंग म्हणजे नाते ..असेच ना..?...हे नात्यांचे व्यसनच माणसाला एकमेकांत गुंतून ठेवते..त्याला प्रेमाचे रंग फासले की ते जरा बरे दिसते. ...माणूस मेल्यानंतरची सगळी रडारड..गरजा पूर्ण करणारा सोर्स बंद झाला म्हणून असते का ? हा एक कायम अस्वस्थ करणारा प्रश्न..तो कधी छळतो कारण तो तथाकथित नैतिकतेच्या चिंधड्या उडवतो..तर कधी सुखावतो कारण तो सत्याच्या जवळ नेवून ठेवतो..बिटविन द लाईन चे अर्थ उलगडून सांगतो..शब्दांचा पोकळ फाफटपसारा  दूर होऊन आयुष्य जसे आहे तसे दिसू लागते..जसे हवे तसे दिसण्यापेक्षा जसे आहे तसे दिसणे केव्हाही चांगले नाही का?..

-प्रशांत