शून्य

शून्य....

हवे हवेसे काही

नकोच आहे मला

नको नकोसे झाले

तरी खंत ना मला

वाहवा तर नकोच

उगाच फुगते छाती

उगा गाठावी उंची

तिथे पतनाची भीती

काहीच नाही मिळवले

हीच मिळकत माझी

सांगायचे काहीच नाही

हीच हकीकत माझी

मन मोकळे हलके हलके

अन खांदेही माझे मोकळे

कित्येक दिवसांनी कळते

श्वास माझे हलके मोकळे

किंचितही नाही आठी

झाला निषेधही निषिद्ध

एक अनाहत नाद गुंजतो

बाकी सर्व निरव स्तब्ध

शून्यातून शून्य उणे

बाकी उरते शून्य

जेव्हा काही उरतच नाही

तेव्हाच आयुष्य धन्य

-प्रशांत शेलटकर

 8600583846