कपाचा धरतात कान
जपून धरतात बशी
कप बिचारा लांबच
बशी मात्र ओठांशी
राखण करतो कुत्रा
तरी तो उभा दारात
बिनकामाची मनीमाऊ
ताणून देते सोफ्यात
गातो बिचारा कोकीळ
भाव खाते कोकिळा
बंद करून पोपटाला
बाहेरून लावतात टाळा
अपघात होता तिचा
सगळे होती गोळा
तो पडता रस्त्यावर
कोणा ना त्याचा लळा
फडफडता किंचित पणती
ओंजळ धरती त्वरे
धुरकट जळतो कंदील बिचारा
त्यास न कोणी विचारे
बैल राबतो शेतात अखंड
त्यास न म्हणे कोणी पिता
जन्म नाही दिला गाईने
तीला मात्र म्हणती माता
काय करावे आता बरे
पुरुष जन्मच हो व्यर्थ
कौतुक जराही नसते
कितीही करा हो शर्थ
*************
विनोदी हे काव्य म्हणोनी
समजून घ्यावे स्त्रीवर्गाने
परजून शब्दांचे भाले
कुणी न यावे अतीत्वरेने
-प्रशांत शेलटकर
8600583836
No comments:
Post a Comment