बोलण्यातले स्टेटस

बोलण्यातली स्टेटस..☺️

बस स्टॉप ला उभे असताना काहीजण म्हणतात, गाडी आली.तर काही जण म्हणतात बस आली 

काहीजण मेडिकल मधून औषधं आणतात,काही जण केमिस्ट कडून

गावातले लोक रिक्षातून प्रवास करतात ,मुंबई-पुण्यातले ऑटो ने

गावातले लोक पिच्चर बघतात ,शहरातले लोक मुव्ही बघतात

आमच्यावेळी आम्ही कॉलेजला तास बुडवतो होतो आताची मुलं लेक्चर बंक करतात.

आमच्या वेळी आम्ही मैत्रीणीला पिरियड चुकवू नकोस परीक्षा जवळ आली आहे असं सांगू शकत होतो. त्याही निरागसपणे हो सांगायच्या ,,तेव्हा पिरियड चा एकच  अर्थ माहित होता...

   वर्गातल्या शिक्षिकांचा प्रवास बाई-मॅडम-मॅम असा झालाय.. मराठी शाळेत असतात ते गुरुजी,हायस्कूलला त्यांचे सर होतात..

    आमच्या नजरेत आम्ही बसला,मोटारीला, बाईकला  गाडीच म्हणतो.. पैसे ठेवायला आजपर्यंत आम्ही पाकीट म्हणायचो पाकीट ह पॉकेट नव्हे...आता वाँलेट म्हणतात..

    गुच्छ म्हटलं की उगाचच डोक्यावर टोपी असल्यासारखं  वाटत आणि बुके म्हणताना गळ्यात टाय असल्यासारखं तेही उगाचच...

  आम्ही दुपारी आणि रात्री जेवत होतो,आणि सकाळी "चा-चपाती"आता सकाळी ब्रेकफास्ट,दुपारी लंच घेतातआणि रात्री डिनर... आमच्या डोळ्या देखत हॉटेलचा प्रवास रेस्टॉरंट ते रेस्तराँ ते इकोटेल असा झालाय..

    पूर्वी तीच आणि त्याच "फाटायच" ,आता "ब्रेकप" होतो.

पूर्वी नोकरीतून कमी करायचे आता डिसमिस करतात.

   एरवी चणे-शेंगदाणे  चौपाटीवर खाल्ले तर ते एक निरुपद्रवी कनिष्ठ मध्यमवर्गीय खाद्यमनोरंजन असायचे.. तेच चणे- शेंगदाणे बारच्या मंद प्रकाशात, मंद संगीतात डिशमध्ये गेले की त्याचे स्टेटस बदलून तो "चाकणा" होतो

    

काळाचा महिमा दुसरं काय..☺️

-प्रशांत शेलटकर

8600583846