प्रेम झालं की

प्रेम झालं की,
ते व्यक्त करायला शब्दांची गरज नसते...
ते झालं की आपला श्वास तिला कळतो
अन तिचा आपल्याला....
ही श्वासांची भाषा
फक्त त्या दोघांनाच कळते..
त्यासाठी आतून उमलावं लागत
फुलासारखं..

प्रेम झालं की,
एकमेकांचा श्वास कळतो
तो कळला की,
नजर पण बोलायला लागते..
तिची व्यथा त्याच्या 
डोळ्यात दाटून अलवार दाटून येते..

प्रेम झालं की,
तिच्या पायात काटा रुतला
तर कळ त्याच्या काळजात उठते..
मग एकांतात त्याच्या डोळ्यांची सरोवरे  पापण्यांची तटबंदी तोडून वाहू लागतात...

प्रेम झालं की,
जग सुंदर होते.
मग पक्षी फक्त किलबिलत नाहीत
ते गातात
झरे फक्त वहात नाहीत
ते गुणगुणतात...
.आकाशात चांदण्याची नक्षी होते.
.आणि चंद्राला साक्षी ठेवावेसे वाटते..

प्रेम झालं की,
ते फक्त एकदाच होतं..
ती दूर गेली तरी...
फक्त तिच्या साठीच
काळीज भरून येत..
आणि तिची वाट पाहण्यात
आयुष्यही निघून जातं...
प्रेम झालं की हे असंच होतं
प्रेम झालं की हे असंच होतं

-प्रशांत शशिकांत शेलटकर
8600583836/14/10/18